ASCII คือการเข้ารหัส ไม่ใช่วิธีการเข้ารหัส ASCII เปลี่ยนอักขระบางตัว (ตัวอักษรภาษาอังกฤษ สัญลักษณ์บางตัว และอักขระควบคุมบางตัวที่ไม่สามารถพิมพ์ได้ เช่น "tab" หรือ "line feed") เป็นค่าไบนารี 7 บิต โดยปกติจะทำการเข้ารหัสอักขระ ASCII แต่ละตัวเป็นหนึ่งไบต์ขนาด 8 บิต และตั้งค่าบิตที่สำคัญที่สุดของไบต์นั้นเป็น 0
ระบบคอมพิวเตอร์โบราณบางระบบ (ส่วนใหญ่พบเฉพาะในพิพิธภัณฑ์หรือในคอลเล็กชันของผู้ที่ชื่นชอบการคำนวณย้อนยุค) ไม่รองรับ ASCII หรือ 8 บิตไบต์ และแทนที่จะเข้ารหัสข้อมูลด้วยวิธีอื่น เช่น เมนเฟรม IBM 1401 จากข้อมูลเข้ารหัสปี 1959 โดยใช้ อักขระ 6 บิต ในโครงร่างทศนิยมรหัสไบนารีพิเศษ นี่เป็นเพียงความสนใจทางประวัติศาสตร์เท่านั้น
ระบบคอมพิวเตอร์สมัยใหม่ส่วนใหญ่ไม่ใช้ ASCII แต่ใช้ Unicode แทน ซึ่งมักจะเป็นการเข้ารหัสแบบ UTF-8 นอกจากนี้ยังใช้ไบต์ 8 บิต แต่บิตที่สำคัญที่สุดไม่จำเป็นต้องเป็น 0
วิธีการเข้ารหัสใดๆ ที่ทำงานบนไบต์สามารถทำงานกับข้อมูล ASCII ได้ เนื่องจากข้อมูล ASCII ประกอบด้วยไบต์
วิธีการเข้ารหัสใดๆ ที่ทำงานเฉพาะกับชุดย่อยของไบต์ที่อนุญาตโดย ASCII สามารถทำงานบนไบต์ที่กำหนดเองได้ โดยก่อนอื่นให้เข้ารหัสไบต์ที่กำหนดเองเหล่านั้นด้วยโครงร่างที่แมปไบต์กับชุดย่อยของ ASCII ของไบต์ เช่น Base64
ดังนั้น สิ่งใดก็ตามที่สามารถเข้ารหัสด้วยวิธีการเข้ารหัสอื่น (สมัยใหม่และปลอดภัย) ก็สามารถเข้ารหัสด้วยวิธีที่ยอมรับเฉพาะอักขระ ASCII เท่านั้น